پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

این که در زمان حیات هوشنگ ابتهاج اجازه نصب سردیس ساخته شده اش را ندهند و خانه اش را به بهانه‌های مختلف حفظ نکنند تا تخریب شود؛ و برای خالی نبودن عریضه در آخر بگویند، چون گرایشات سیاسی داشته که مورد تایید ما نبوده است این اتفاق افتاده است؛ و بازهم شاهد قصه پر درد تکرار‌ی شدیم که گوش هر شنونده‌ای را می‌آزارد.تا کی باید شاهد دخالت نهادهای خاص در امور تخصصی و فنی، فرهنگی، اجتماعی ، سیاسی ، مدیریتی و غیره بود؟ تا کی باید اجازه امنیتی کردن فضا را داد؟ تا کسی سیاست باید بر تخصص استیلای غاصبانه داشته باشد؟ جامعه شناسی نخبه کشی رضا قلی ، شفاف کننده این تمایلات نخبه گرایی و نخبه کشی در فرهنگ عامه و پشت پرده گیری خواص سیاسی و امنیتی است که خود را در قالب چهره های اپوریسیون هم نشان می دهند.

امیر هوشنگ ابتهاج (زادهٔ ۶ اسفند ۱۳۰۶ –درگذشته ۱۹ مرداد ۱۴۰۱) متخلص به "سایه"، شاعر و پژوهشگر ایرانی در خانواده‌ای مرفه و سرشناس در شهر رشت متولد شد، نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ شمسی منتشر کرد. از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف سپیده (ایران‌ای سرای امید) اشاره کرد. او همچنین در رادیو (برنامه گل‌ها) کار می‌کرد و پایه‌گذار برنامهٔ موسیقایی گلچین هفته بود. از مهم‌ترین آثار هوشنگ ابتهاج تصحیح او از غزل‌های حافظ است که با عنوان «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در ۱۳۷۲ شمسی توسط نشر کارنامه به‌چاپ رسید. ابتهاج در سال‌های بعد اشعاری با درونمایه‌های عرفانی، اخلاقی و مناجات با خدا سرود که عده‌ای آن‌ها را از نظر پرداخت زبانی به اشعار حافظ، نزدیک می‌دانند. ابتهاج در نوزدهم مرداد سال ۱۴۰۱ در سن ۹۴ سالگی در شهر کلن آلمان درگذشت. پیکر سایه قرار است به ایران منتقل شده و در شهر رشت به خاک سپرده شود.